Dagboek van een Scheveninger
Bij uitzondering schrijf ik een stukje in het Nederlands. Ongeveer een jaar geleden begon ik Dagboek van een Scheveninger te lezen, een blog van een man, Dick van Duijvenboden, die te horen had gekregen dat hij ongeneselijk ziek was. Ik was op zijn blog terechtgekomen via belangstelling voor dezelfde schrijvers: Natalia Ginzburg en Elsa Morante. In die tijd kon je in je profiel je geliefde schrijver aanklikken en dan verschenen de blogs van andere mensen die die liefde met je deelden.Het stukje van Dick van Duijvenboden waarop ik belandde heette "The day after doomsday". Hij had er een foto bij gezet waarop je hem zomers gekleed op een brommertje de vrijheid in zag rijden. Die foto kreeg een extra lading toen ik de eerste regels las: "Wat doet een mens nadat ie te horen heeft gekregen dat ie vol, zit met uitzaaiïngen? Hij huurt een brommertje....een eko brommer natuurlijk, en rijdt de stad door...."
Ik bewonderde Dick voor zijn openheid, moed en levenslust en bleef hem lezen. Geleidelijk aan ging het slechter met hem, maar hij bleef de zonnige zijde van de straat (the sunny side of the street) zoeken.
Afgelopen donderdag schreef Dick's vrouw, Meta, een stukje met de titel "Sterk als de dood is de liefde". Het begint als volgt: "35 jaar geleden was dit onze trouwtekst. Nu is het de aankondiging van overlijden. Vanmorgen om half negen heeft Dick dit aardse bestaan verlaten."
Toen ik maandag Meta's tekst las schreef ik als reactie: "Ik ben net terug van vakantie en lees je laatste berichten. Ik zend jou en Dick een Italiaanse groet (mijn grootmoeder was Napolitaanse) en zal zeker aan jullie denken als ik Natalia Ginzburg of Elsa Morante herlees -- via die schrijfsters was ik op zijn blog terechtgekomen."
Op 1 juni 2006 zette Dick een stukje op zijn blog met de titel "Da mi una mano". Hij schreef: "hierin wil ik wel mijn laatste reis maken. kaarsen mee voor onderweg. een warme mooie gekleurde doek om me heen. geschikt om over de rivier de Styx te worden gezet door Charon. Leg maar een Obool in mijn mond.
maar nee ik wacht nog even...nog een jaar of tien heb ik zeggen de nieuwe goden. ik zal elke dag elke minuut dick zijn. live life the best. geen glorie. geen wereldreizen alleen mijn lief en mijn lieve mooie sterke kinderen, waaronder natuurlijk Laurenzio en natuurlijk l'Italia. Mijn leven met de Serenissima, de verlichte, de verhevenen en dan maar hopen dat Hades me nog niet ziet.."
posted by giovanni at 9:46 PM
9 Comments:
Genial, es un post magnífico.
¿Que dice?
kmfiensgorei.poplotr
Traducción:
Saludos
Luna, por el momento no tengo tiempo para una traducción. Tal vez la otra semana o tal vez mi hija Belle estará dispuesta a traducir el texto (pero ella está todavía en Sicilia).
Saludos
No se preocupe.
¿donde ha dejado el casco de la moto?
Aquí, tendría una multa de 200 € y 3 puntos del carnet, aparte de que puede perder la vida.
Saludos
Luna, él ha perdido la vida, por una enfermedad incurable. En su blog había puesto esta foto bajo el título "The day after doomsday". Poco antes le habían informado que tenía metastasis en todo su cuerpo. Él, se llama Dick van Duijvenboden, escribió hace un año en su blog: "Qué hace una persona cuando le enteran que está lleno de metastasis? Alquila una motocicleta... por supuesto una motocicleta ecológica, y da un paseo por la ciudad..."
De esto, la muerte anunciada y como Dick la vivía y siempre buscaba "the sunny side of the street" (conoces la canción walking on the sunny side of the street?) habla mi relato.
Dick murió el jueves 26 de julio.
Creo que viene a decir ésto:
(con tu permiso Giovanni).
En la excepción escribo un pedacito en holandés. Aproximadamente hace un año comencé el libro de día de Scheveninger, blog de un hombre, Dick van Duijvenboden, que oír tenía consiguió leído que él fuera enfermo del ongeneselijk. Había llegado en su blog por medio del interés para los mismos escritores: Natalia Ginzburg y Elsa Morante. En ese tiempo podría usted su perfil que usted satisfizo a escritor aanklikken y después apareció los blogs de la gente que clasificó ese amor con usted. El pedacito de Dick van Duijvenboden en el cual terminé para arriba fue llamado "el día después de doomsday". Él tenía allí una fotografía en puesto encendido en la cual usted él sierra que conducía summery vistió en la libertad del brommertje. Que la fotografía consiguió a cargo adicional entonces I las primeras reglas leyó: ¿Qué gente hacen después de que IE a oír tengan ese IE por completo, se sienten con uitzaaiïngen? Él alquila el brommer del eko del brommertje....een por supuesto, y conduce la ciudad por.... Admiré a Dick para su deseo de la franqueza, del valor y de la vida y lo continué leí. Fue gradualmente peor con él, pero él continuó zoeken el zonnige el lado de la calle (el lado asoleado o la calle). El jueves pasado escribió a la mujer de Dick, meta, un pedacito con el título pues la muerte es "fuertemente amor". Comienza como sigue: 35 años fueron sufridos este nuestro trouwtekst. Ahora es el aviso de la muerte. Vanmorgen para la mitad nueve Dick tiene esta existencia terrenal a irse. Entonces el texto leído del meta de I lunes escribió I como respuesta: Estoy exactamente de día de fiesta y leído le los boletines pasados. Le envío ciertamente y Dick un groet italiano (mi abuela era napolitaanse) y de usted pensará si I Natalia Ginzburg o lee otra vez Elsa Morante -- por medio de esos schrijfsters I en su blog había llegado. El 1 de de junio de de 2006 Dick puso un pedacito en su blog con el título "mano del una de Da milla". Él escribió: Deseo experiencia, sin embargo, mis velas pasadas del recorrido para en curso un doek coloreado hermoso caliente para mí ido arreglado referente al río el Styx para ser Charon puesto. Pierna pero Obool en mi boca pero ningún todavía todavía espero incluso... un año o diez me tienen dicen a nuevos dioses. I cada día cada minuto dick su vida viva el mejor ningún glorie. ningunos viajes alrededor del mundo solamente mi lief y mis niños fuertes hermosos buenos, entre los cuales Laurenzio natural y l'Italia natural. Mi vida con el Serenissima, relevado, verhevenen y entonces pero espera que Hades no todavía verme."
(Me he visto negra, literalmente negra, pero algo me ha quedado medio claro).
Muchos besos,
;)
Es triste perder a quien se aprecia.
Saludos
Gracias Coblenza,sin ti no lo hubieramos logrado.
Giovanni, que tristeza.
Un beso
giovanni, bij toeval, doordat ik dick zijn naam googlede, kwam ik hier terecht en de tranen schoten in mijn ogen. Een stukje vertaald in het italiaans, wat zou ick hier trots op zijn. Ik mis hem vreselijk, vooral zijn humor en levenslust. Leven zonder Dick is niet leuk, maar ik probeer door te gaan zoals hij het gewild zou hebben. Ik wil je alsnog bedanken voor je meeleven. Liefs Meta
Meta, ik weet niet meer wanneer je dit commentaar schreef, maar ik hoop dat het goed met je gaat. Saluti
Post a Comment
<< Home